Dla Polaków Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi na pewno pozostaną niezapomniane. 4 złote medale to dla nas niebywały sukces, a srebro i brąz są ich doskonałym uzupełnieniem. Dwa najwyższe stopnie podium dla Kamila Stocha, świetny wyścig Justyny Kowalczyk, no i rewelacyjna jazda Zbigniewa Bródki zapewniły nam wiele emocji. Nie inaczej było przedostatniego dnia Olimpiady, gdy polscy panczeniści i panczenistki zdobyli kolejno brąz i srebro w sztafetach.

Wszyscy wiemy, że medale olimpijskie to, przede wszystkim, prestiż, ale jak przekładają się one na finanse? Polski Komitet Olimpijski jeszcze nie wypłacił naszym medalistom pieniędzy za zachwycające występy w Soczi, jednak stawki premii utrzymują się na tym samym poziomie, co w Londynie, więc wiadomo, że za złoto sportowcy otrzymają po 120 tysięcy złotych. Zdobycie srebra gwarantuje przypływ gotówki w wysokości 80 tysięcy złotych, a za brąz dostaje się 50 tysięcy złotych. PKOl poinformował, że premie zostaną wypłacone na początku kwietnia.

Chociaż to wyraźnie mniej, niż otrzymali sportowcy za medale w Vancouver w 2010r. (odpowiednio 250 tys., 150 tys. i 100 tys.), to jednak pamiętajmy, że część medalistów dodatkowo otrzyma gratyfikację od związków sportowych, do których przynależą. Mogą też liczyć na premię od swoich sponsorów. Sportowcy z pewnością będą mogli również liczyć na udział w reklamach, co stanie się dla nich kolejnym źródłem dochodów.

Mimo zaskoczenia liczbą zdobytych medali, PKOl zapewnia, że pieniędzy wystarczy dla wszystkich, ponieważ na wysokości zadania stanęli sponsorzy. Niekoniecznie zachwyca jednak polityka PKOl w kwestii finansowania wyjazdu sportowców do Soczi. Część zawodników musiała uzbierać fundusze samodzielnie. Na finansowanie nie mógł liczyć np. nasz złoty panczenista Zbigniew Bródka, który wyjechał, dzięki własnym oszczędnościom i wsparciu finansowemu udzielonemu przez internautów.

Ale nie zapominajmy, że poza prestiżem i pieniędzmi, medale olimpijskie to jeszcze promocja danej dyscypliny. Już od momentu, w którym Bródka zdobył złoto jest niemal pewnym, że polskie dzieci ruszą na lodowiska. To natomiast oznacza, że warto wreszcie zainwestować w porządny tor, na którym ćwiczyć będą mogli kolejni mistrzowie. Skoro zdobywamy 3 medale na ZIO nie mając toru, to ile krążków moglibyśmy zdobyć, gdybyśmy wyłożyli więcej pieniędzy na rozwój łyżwiarstwa szybkiego i zapewnili zawodnikom dobre warunki do treningów?

O pieniądzach Polacy powinni pomyśleć tym bardziej, że wielu marzy się organizacja ZIO w Krakowie. Miałyby one odbyć się w 2022r. Warto zadać sobie pytanie, czy w ciągu 8 lat naprawdę bylibyśmy w stanie pozyskać tak ogromne fundusze, by przygotować warunki do przyjazdu tysięcy zawodników i do rozegrania ok. 100 konkurencji należących do 15 dyscyplin sportowych. Nie dorastamy do pięt Rosji, która była w stanie zorganizować najdroższe igrzyska w historii.

Co prawda, mało kto rozumie, dlaczego Rosjanie wydali na organizację ZIO niemal 51 miliardów dolarów, przygotowując zawody droższe od wszystkich dotychczasowych 21 zimowych olimpiad razem wziętych. Soczi kosztowało nawet więcej od IO w Londynie, choć w lecie rozgrywa się zdecydowanie więcej konkurencji i pojawia się na nich dużo większa grupa sportowców.

Niemniej jednak, nawet nie zagłębiając się w poszczególne wydatki Rosjan, można stwierdzić, że Polska nie wydaje się być krajem gotowym do tak ogromnego przedsięwzięcia nawet, gdyby zgodnie opinią niektórych ekspertów, ZIO w Krakowie kosztowały "tylko" 600 milionów złotych . Tym bardziej, że nigdzie nie jest powiedziane, iż wydatki rzeczywiście się zwrócą. Rzeczywiście, może tak być, lecz nie jest to żadną normą. W Soczi chyba nikt nie spodziewa się, że inwestycje w organizację mogą się zwrócić.