Wśród niepotrzebnych zawodów na pierwsze miejsce wysuwa się sprzedawca. Odkąd obserwowana jest fala upadków sklepów osiedlowych i małych, prywatnych punktów handlowych, zmniejsza się też zapotrzebowanie na sprzedawców. Dodatkowo, analitycy szacują, że już jedno stanowisko kasjera w dyskoncie przekłada się na likwidację kilku miejsc pracy w pozostałych, mniejszych sklepach. A trzeba dodać, że dyskontów bezustannie u nas przybywa. Nawet w samym bieżącym roku powstało ich ok. 200.

Kolejnym niepotrzebnym fachem jest ślusarz. Jest to o tyle zaskakujące, że specjaliści twierdzą, iż ciężko jest znaleźć dobrego profesjonalistę w tym zawodzie. Mimo tego, bez pracy pozostaje tu przeszło 40 tysięcy osób z odpowiednimi kwalifikacjami. Niestety, pracodawcy twierdzą, że wykształcenie i przygotowanie teoretyczne nie są tu najważniejsze, a ślusarzy z dobrze wyćwiczonymi umiejętnościami praktycznymi jest, jak na lekarstwo. Przeszkodą jest też niechęć Polaków do migracji w poszukiwaniu pracy. Część fachowców mogłaby znaleźć zatrudnienie, gdyby zdecydowała się na wyjazd do innej miejscowości, czasem nawet w inny region kraju.

Także spawacze i mechanicy mają podobne problemy. Są przygotowani pod względem teoretycznym, ale brakuje im praktyk, doświadczenia, dodatkowo – specjalistycznych umiejętności dotyczących bardziej skonkretyzowanych kwestii. Pracodawców znacznie mniej interesują kandydaci potrafiący zrobić „wszystko”. Zdecydowanie wolą pracowników specjalizujących się w sprecyzowanych działaniach.

Na dalszych, choć także wysokich miejscach na liście niepotrzebnych zawodów, znajdują się murarze i budowlańcy. W obu grupach bezrobotnych pozostaje ok. 30 tysięcy fachowców. W ich przypadku głównym problemem są upadłości wielu firm. W efekcie, zmniejsza się zapotrzebowanie na pracowników wyspecjalizowanych w tym zawodzie.

Również dla krawców i szwaczy nie znajdziemy zbyt wielu wolnych miejsc pracy. Jednak eksperci podkreślają, że w ich przypadku, mimo dużej liczby zarejestrowanych bezrobotnych, część z nich prowadzi działalność nielegalną, dorabiając sobie na boku.

Wśród zawodów nie zaliczanych do tych robotniczych, dominują bezrobotni technicy ekonomii. Aż 40 tysięcy spośród nich nie jest zatrudnionych na żadnym stanowisku. To efekt dużego zapotrzebowania na ekonomistów, które było widoczne kilka lat wcześniej. Wielu młodych ludzi chciało zapewnić sobie dobrą przyszłość, a dziś zarówno technicy, jak i ekonomiści z wyższym wykształceniem pozostają bez pracy.

Bezrobotni, którzy ukończyli wyższe uczelnie to najczęściej filologowie, socjologowie i absolwenci studiów marketingowych. Ci ostatni również byli bardzo pożądani na rynku pracy, ale parę lat temu. Obecnie jest ich tak dużo, że nie ma szans na znalezienie dla nich wystarczającej liczby wakatów.

Taka sytuacja pokazuje nam, jak bardzo trudno jest dostosować wybory edukacyjne do realnych potrzeb rynku pracy. Zapotrzebowanie na poszczególnych pracowników zmienia się w bardzo szybkim tempie, przez co ci, którzy dziś są poszukiwani za wszelką cenę, już za 3 czy 4 lata nie będą mogli liczyć na pracę, ponieważ okaże się, że jest ich zbyt wielu. Z tego powodu, dobór kierunku kształcenia najlepiej uzależniać od zawodów najbardziej elastycznych, które pozwolą nam, w razie potrzeby, z łatwością przekwalifikować się, zwiększając szansę na zatrudnienie.