W komunikacie, który został podpisany przez sekretarza generalnego Ruchu Bilala Ag al-Szarifa, zadeklarowano uznanie i poszanowanie granic sąsiednich państw. Decyzja o ogłoszeniu niepodległości terytorium o powierzchni 850 tysięcy kilometrów kwadratowych została podjęta po zajęciu bez walki starożytnej pustynnej metropolii Timbuktu. To ostatnie z północnych miast Mali, które znajdowało się w rękach sił rządowych.

MNLA odwołuje się do "prawa narodów do samostanowienia" i deklaruje, iż nie sięgnie po terytoria na południu Mali. Zaznacza także, że nie zamierza ustalać na zajętym przez siebie terenie szariatu, gdyż "nie będzie nikomu narzucać żadnej religii".

Komentatorzy podkreślają, że ruch niepodległościowy Tuaregów liczy sobie 20 lat. Na polu militarnym odnieśli oni łatwe zwycięstwo - siły rządowe nie były w stanie stawić faktycznego oporu. Całkowitą porażkę malijskiego wojska przypieczętował bunt, do którego doszło 22 marca. Wówczas żołnierze niezadowoleni z rządów prezydenta Amadou Toumaniego Toure dokonali zamachu stanu i przejęli władze, co spowodowało całkowitą dezorganizację malijskich sił zbrojnych.

Szef junty wojskowej kpt. Amadou Sanogo przyznał, że jest gotów na zawarcie rozejmu z tuareskimi powstańcami. Warunkiem jest jednak niedopuszczenie do rozpadu kraju. Deklaracja niepodległości wystosowana przez MNLA została odrzucona przez Unię Afrykańską, Unię Europejską i Francję - byłe mocarstwo kolonialne.