Naturalnie reakcja, którą obserwujemy jest a) paniczna, co oznacza, że gdyby bankierom udało się uspokoić rynki, zostałaby w części odwrócona b) nie ma związku z lokalnymi fundamentami. Natomiast przykład sprzed trzech lat pokazał nam, iż takie ruchy potrafią być niezwykle duże, nawet jeśli później są w części dość szybko zniwelowane.

Do akcji wkraczają banki centralne: Bank Korei i Bank Indonezji zapowiedziały, iż będą interweniować w celu powstrzymania nadmiernego osłabiania ich walut. Jednak jest mało prawdopodobne, aby te dwa banki powstrzymały trend, który dotyczy całego segmentu rynków wschodzących. Takie interwencje nie byłby najprawdopodobniej skuteczne w przypadku złotego – interweniowanie w celu powstrzymania osłabienia waluty wymaga bowiem „straszaka” w postaci gigantycznych rezerw walutowych i akurat azjatyckie kraje taką broń mają. Bardziej skuteczna byłaby interwencja głównych banków centralnych – nie na rynku walutowym, ale poprzez skuteczniejsze dostarczenie płynności w dolarze – gdyż jej brak uderza nie tylko w rynki wschodzące. 

Copper – silny spadek cen miedzi
Jednym z przejawów ucieczki do dolara jest też silna przecena na rynku surowców. Możliwość wystąpienia takiego ruchu sygnalizowaliśmy od dłuższego czasu.