Jeszcze o poranku wydawało się, iż Europa i GPW znajdą w sobie siły do zignorowania słabych sesji na Wall Street, gdzie prestiżowy indeks DJIA poniósł wczoraj porażkę w spotkaniu z psychologiczną barierą 13000 pkt. W istocie plusowe otwarcie WIG20 było powieleniem analogicznych zwyżek indeksów europejskich, ale po trzydziestu minutach sesji na rynek spadły słabe dane z niemieckiego przemysłu, gdzie szacowany odczyt indeksu PMI pokazał ledwie 50,1 pkt. przy progu recesji na poziomie 50 pkt. Pochodną były cofnięcie uważnie obserwowanego w Warszawie niemieckiego DAX-a oraz przecena euro. Odpowiedzią GPW była trzygodzinna fala spadkowa, która sprowadziła WIG20 w rejon lutowych minimów.

Kolejne godziny przyniosły płaską konsolidację, która zamroziła WIG20 nad wsparciem w rejonie 2316 pkt. Niestety trendowi nie towarzyszyły żadne, poważne korekty, ale nie brakowało aktywności. W efekcie w finale dnia WIG20 stracił przeszło 1 procent z obrotem, który zbliżył się do 800 mln zł. Proste porównanie z lutowymi sesjami pokazuje, iż środa miała w sobie wiele podobieństw do handlu z 9 i 10 lutego, które mocno zaktywizowały podaż i w dużej mierze zbudowały korekcyjne nastroje na rynku. Tak patrząc dzisiejsze rozdanie było kontynuacją korekty i tylko brak nowego dołka lokalnej przeceny nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż rynek czekają dalsze spadki.

Technicznie patrząc trudno jednak nie oczekiwać pogłębienia przeceny. Przebicie przez WIG20 poziomu 2316 pkt. wymusi test ważnej strefy 2305-2300 pkt., poniżej której popyt będzie mógł szukać swojej szansy dopiero w rejonie psychologicznego poziomu 2250 pkt. Uwzględniając fakt, iż do korekty szykuje się również Wall Street, gdzie DJIA nie radzi sobie z 13000 pkt. a Nasdaq Composite nie może zbliżyć się równego 3000 pkt., trudno myśleć o szybkiej, ponownej wizycie WIG20 w rejonie 2400 pkt., która od września zeszłego roku aktywizuje podaż i wyznacza granicę 300-punktowej konsolidacji w strefie 2400-2100 pkt.