Każdy pracownik zatrudniony na umowę o pracę ma prawo do pełnego, nieprzerwanego urlopu raz do roku. W przypadku osób o stażu pracy nie przekraczającym 10 lat jest to 20 dni, natomiast u ludzi pracujących ponad 10 lat jest to 26 dni. Niemniej jednak, w każdym z tych przypadków może dojść do nagłego przerwania urlopu.

Przede wszystkim, pracodawca ma prawo przesunąć wcześniej ustalony termin urlopu, jeżeli nagła sytuacja sprawi, że w firmie będzie potrzebna dana osoba. Mimo to, do przełożenia urlopu może dojść także z uwagi na szczególne okoliczności zgłaszane przez podwładnego. W razie choroby i zwolnienia lekarskiego lub urlopu macierzyńskiego, pracownik może liczyć na przesunięcie urlopu tak, by nie zachodził on na dni i tak wolne z innego powodu.

Chociaż szef ma prawo do odwołania urlopu pracowników, to jednak dochodzi do tego bardzo rzadko. Raczej nie muszą martwić się tym osoby pełniące mniej istotne funkcje w firmie. Najczęściej na ich miejsce udaje się znaleźć zastępstwo. Ich obowiązki z reguły można tez po prostu rozdzielić między innych podwładnych. Tylko w wyjątkowych sytuacjach okazuje się, że rzeczywiście tylko ta jedna, wybrana osoba może pomóc firmie i należy skrócić jej wolne.

Zgodnie z prawem, w razie wezwania do przerwania urlopu, pracownik musi to zrobić i wrócić do obowiązków zawodowych. Obowiązkiem przełożonego jest wtedy pokrycie wszelkich kosztów związanych z jego powrotem, bez względu na to, czy znajdował się w momencie odwołania w Polsce czy zagranicą. Pracodawca musi też zapłacić wszystkie inne koszty związane z przerwaniem urlopu podwładnego.

Oznacza to, że jeżeli pracodawca przymusowo skraca nam urlop, powinniśmy zadbać o zabezpieczenie wszelkich paragonów i faktur, by rozliczyć się z nim i otrzymać pieniądze wydane na powrót z wakacji. Pamiętajmy, że pracodawca musi nam opłacić nawet zarezerwowane noclegi czy przeloty, których nie odbyliśmy z jego powodu. W dodatku, będzie musiał zwrócić nam urlop w innym terminie.