Nierówności między najbogatszymi a najbiedniejszymi mieszkańcami krajów należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju są ogromne. Z opublikowanych właśnie danych wynika, że tak wielkie nie były od 30 lat! Dokładniej, 10% najuboższych obywateli tych państw otrzymuje dochody aż 9,5 razy niższe niż 10% najbogatszych. W raporcie OECD uwzględniono sytuacje mieszkańców 34 państw należących do Organizacji.

Przepaść między zamożnymi a ubogimi mieszkańcami najbardziej wzrosła w Stanach Zjednoczonych, Finlandii i Izraelu. Znacznie zwiększyła się również w Nowej Zelandii, Szwecji oraz w Niemczech. Najmniejsze pogłębienie obserwowano we Francji, Belgii oraz Holandii, natomiast w dwóch krajach różnice zmalały. Były to Grecja i Turcja.

Największe różnice w dochodach uzyskiwanych przez najbogatszych i najbiedniejszych zauważalne są aktualnie w Chile, gdzie proporcje te wynoszą aż 27:1! Fatalnie sytuacja wygląda także w Meksyku, Turcji i w USA. Najlepiej jest w Słowenii, gdzie 10% najzamożniejszych obywateli otrzymuje tylko 5 razy więcej niż 10% najuboższych. Nieźle jest również w Niemczech, gdzie jest to 7:1. Całkiem dobrze wypadła także Polska (8:1). W Wielkiej Brytanii, we Włoszech i w Japonii stosunek ten wynosił 10:1.

Specjaliści opracowujący raport zaznaczyli w nim, że rosnące nierówności w kwestii finansowej mają negatywny wpływ na całą gospodarkę poszczególnych państw, uniemożliwiając optymalny wzrost wartości Produktu Krajowego Brutto. Jednocześnie oznacza to, że wzrost gospodarczy niekoniecznie przyczynia się do poprawy kondycji finansowej najbiedniejszych gospodarstw domowych. Częściej przynosi korzyści tym, którzy już wcześniej byli bogaci.

Oprócz tego wspomniano, że chociaż różnice te są największe od 30 lat, to w rzeczywistości nawet na początku lat 80-tych XXw. były one mniejsze niż obecnie. Najbiedniejsi notowali wtedy dochody o 7 razy niższe niż grupa najbogatszych obywateli. Ponadto OECD wskazało zmiany, jakie mogłyby doprowadzić do zmniejszenia różnic w dochodach. Przede wszystkim, zaliczono do nich skuteczniejsze podnoszenie kwalifikacji pracowników. Ważne jest, żeby podnosić też poziom edukacji, kształcąc ludzi optymalnie przygotowanych do wejścia na rynek pracy.