Tadeusz Mazowiecki zostanie przez Polaków zapamiętany głównie, jako szef pierwszego rzędu utworzonego po upadku komunizmu. Piastował stanowisko premiera od 24 sierpnia 1989r. do 12 stycznia 1991r. Później zastąpił go na tym fotelu Jan Krzysztof Bielecki.

Mazowiecki urodził się 18 kwietnia 1927r. w Płocku. Starał się o dobre wykształcenie, jednak nigdy nie udało mu się ukończyć rozpoczętych na Uniwersytecie Warszawskim studiów prawniczych.

Po rezygnacji z kontynuowania nauki na uczelni wyższej, przez 6 należał do świeckiej organizacji katolickiej „PAX”. Zajmował się tam m.in. działalnością redakcyjną, współpracując przy tworzeniu tygodnika „Dziś i Jutro” oraz będąc zastępcą redaktora naczelnego „Słowa Powszechnego”.

Po przeniesieniu do Wrocławia został redaktorem naczelnym „Wrocławskiego Tygodnika Katolików”. Głośno krytykując wewnętrzną politykę stowarzyszenia PAX, naraził się na odsunięcie od wcześniej pełnionych funkcji. Otrzymał jednak pracę w Instytucie Wydawniczym „PAX”. Mimo tego, niedługo później zawieszono go w prawach członka stowarzyszenia.

Kontynuował jednak swoje wcześniejsze działania, współpracując z klubem dyskusyjnym Klub Krzywego Koła, a także redakcjami „Po prostu” oraz „Tygodnika Powszechnego”. Był też współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej. W 1958r. założył katolicki miesięcznik „Więź”, którego redaktorem naczelnym był aż przez 22 lata.

Na scenie politycznej zawitał w 1961r., gdy po raz pierwszy otrzymał mandat posła na Sejm PRL III kadencji. Był wtedy członkiem katolickiej grupy Znak. Jako poseł, otrzymał miejsce w Komisji Oświaty i Nauki oraz Komisji Pracy i Spraw Socjalnych. Został również posłem w dwóch kolejnych kadencjach Sejmu. Będąc posłem na Sejm PRL V kadencji zasiadał także w Komisji Kultury i Sztuki.

Po raz kolejny o Tadeuszu Mazowieckim zrobiło się głośno w 1980r., gdy wspierał strajkujących w Stoczni Gdańskiej, będąc przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od tamtej pory współpracował z „Solidarnością”, pełniąc m.in. funkcję redaktora naczelnego Tygodnika „Solidarność”. Był także uczestnikiem rozmów „okrągłego stołu”.

Po transformacji ustrojowej i opuszczeniu stanowiska premiera III RP, Mazowiecki stanął na czele nowej partii Unia Demokratyczna. Jako, że cieszyła się ona dużym poparciem, już w najbliższych wyborach, w 1991r. były premier znów został posłem na Sejm, tym razem I kadencji. Później były wybierany do Sejmu jeszcze dwukrotnie.

Poza tym, że Tadeusz Mazowiecki pełnił ważne funkcje w polskim rządzie, był również specjalnym wysłannikiem ONZ, który miał zbadać sytuację w pogrążonej w wojnie Bośni i Hercegowinie. Sporządzony przez niego raport jednoznacznie wskazywał na łamanie praw człowieka przez każdą z walczących stron. Ze względu na brak reakcji największych mocarstw na dokonywane tam zbrodnie, polski polityk zrezygnował z pełnionej funkcji.

Za swoje zasługi, Tadeusz Mazowiecki otrzymał szereg tytułów doktora honoris causa. Przyznano mu je m.in. na uniwersytetach w Warszawie, Katowicach, a także Genui, Tuzli, Poitiers. Został uhonorowany Orderem Orła Białego i wieloma innymi odznaczeniami przyznawanymi nie tylko w Polsce, ale i zagranicą.

Przez ostatnie 3 lata Tadeusz Mazowiecki pełnił rolę doradcy prezydenta Bronisława Komorowskiego. Na znak żałoby po jego śmierci, zarówno w Belwederze, jak i w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów flagi zostały opuszczone do połowy masztu.