Czytelne rozejście się poszczególnych segmentów GPW i wzrosty indeksów mWIG40 i mWIG80 po - odpowiednio - 0,23 i 0,40 procent wskazują, iż największym sukcesem strony popytowej była przecena spółek o dużej kapitalizacji.

W istocie z perspektywy końca sesji doskonale widać, iż przełomowym punktem dla notowań WIG20 były dane z amerykańskiego rynku pracy a dokładniej umocnienie dolara po ich publikacji. Zwyżka amerykańskiej waluty, w której wyceniane są na świecie surowce, przełożyła się na przeceny ropy, złota i ważnej dla WIG20 miedzi. Efektem był dynamiczny, trzydziestominutowy spadek ceny KGHM po godzinie 14:30, który w asyście innych spółek przełożył się na blisko półprocentową stratę indeksu blue chipów. Również w finale dnia słabość miedziowej spółki w dużej mierze przesądziła o spadku indeksu na końcowym fixingu.

Fakt, iż o wyniku sesji przesądziły dwa impulsy spadkowe zmusza do ostrożnego kreślenia ocen zakładających słabość rynku. Nie znosi to jednak dzisiejszego problemu porażki byków na poziomie 2300 pkt, skąd WIG20 zaczął falę przeceny na pierwszych sesjach tygodnia, które w dużej mierze przesądziły o spadku indeksu WIG20 piątek do piątku o 1,7 procent. W praktyce oceny kondycji rynku w skali tygodnia muszą uwzględniać wykreślenie nowych minimów kilkutygodniowej fali spadkowej, której początkiem była porażka byków w rejonie 2400 pkt.

W tej perspektywie patrząc finał tygodnia na poziomie 2286 pkt. oznacza, iż WIG20 znalazł się równie daleko od 2400 pkt,, jak i od 2100 pkt., gdzie zalega dolne, psychologiczne ograniczenie wielomiesięcznej konsolidacji. Dzięki temu tydzień należy uznać za kontynuację wewnętrznej tendencji spadkowej, która jednak nie przynosi poważniejszych konsekwencji dla szerokiego obrazu rynku zamrożonego na oglądanych wcześniej poziomach.