Narodowy Bank Polski już od pewnego czasu wspomina o problemie, jakim jest wybijanie jednogroszówek – monet, których cena produkcji znacznie przewyższa ich własną wartość. Niestety, Polacy nie przepadają za „drobniakami”, unikając ich noszenia w portfelu czy w kieszeni. Jako, że rzeczywiście są uciążliwe, to wolimy je zostawiać, a to oznacza, że w przy zakupach bardzo często nam ich brakuje. Efekt jest taki, że mennice muszą wybijać ich w ilościach większych, niż niektóre inne monety.

Duże potrzeby wybijania monet przy jednoczesnym, wysokim koszcie produkcji jednej sztuki powodują, że NBP od pewnego czasu próbuje znaleźć sposób na redukcję kosztów związanych z wypuszczaniem do obiegu jednogroszówek. Oczywiście, istniały opinie, że zarówno jedno-, jak i dwugroszówki są nominałami zupełnie niepotrzebnymi. Z drugiej strony, jednak trudno jest z nich zrezygnować. Dlatego też, NBP zaczyna zastanawiać się nad zmianą kruszcu, z jakiego tworzone są monety o najmniejszej wartości.

Wielu obywateli przyznaje, że monety jedno- i dwugroszowe nie są potrzebne, jednak prezes NBP przypomina, że jeżeli rzeczywiście znikną one z obiegu, to będzie trzeba liczyć się z inflacją. Ceny będą zaokrąglane, a to podniesie większość z nich. Tym bardziej, że w wielu punktach handlowych normą są końcówki 0,99zł.

To jeden z powodów, dla których NBP bardziej skłonne jest do zmiany materiału, z jakiego wybijane są najdrobniejsze monety, niż do zaprzestania ich produkcji. Na dzień dzisiejszy jest to stop składający się z miedzi, cynku oraz manganu (proporcja 59:40:1), ale istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie on zastąpiony aluminium, bądź też, że monety te będą wybijane z cynku oraz stali, a wtedy byłyby dodatkowo pokrywane miedzią.