Niepokojące wieści systematycznie napływają też z Chin. Po tym, jak na początku roku rząd w Pekinie obniżył prognozy wzrostu gospodarczego na ten rok, a dane o produkcji i sprzedaży detalicznej za pierwsze dwa miesiące roku rozczarowały, dziś na rynek dotarły słabe dane o wynikach handlu zagranicznego. Wprawdzie w marcu Chiny zanotowały 5,35 mld USD nadwyżki handlowej, ale było to spowodowane słabnącym importem, a nie ożywieniem w eksporcie. Sytuację tamtejszej gospodarki dodatkowo komplikuje marcowy skok inflacji do 3,6% z 3,2% R/R, co ogranicza szanse na luzowanie polityki pieniężnej przez Ludowy Bank Chin.

Trzecim elementem mogącym niepokoić inwestorów, jest powrót obaw o strefę euro. Po bardzo słabych marcowych odczytach indeksów PMI, wrócił strach przed nawrotem recesji oraz o przyszłość krajów PIIGS. W tym głównie o przyszłość Hiszpanii. Znajduje on odzwierciedlenie w rosnących rentownościach hiszpańskiego długu. Rentowność 10-letnich obligacji wzrosła we wtorek do 5,93% i jest najwyższa od 4 miesięcy. Przekroczenie psychologicznej bariery 6% może dodatkowo pogłębić strach na rynku, co będzie prowadziło do dalszej przeceny ryzykownych aktywów. W tym złotego. Czynnik hiszpański ma teraz o tyle duże znaczenie, że zbliżające się wybory prezydenckie we Francji oraz parlamentarne w Grecji, dodatkowo koncentrują uwagę rynków na strefie euro.

Dalsze pogorszenie nastrojów na rynkach finansowych musi znaleźć negatywne przełożenie na notowania złotego. Szczególnie, że układ techniczny na wykresach USD/PLN i EUR/PLN już od kilku tygodni sugerował możliwość wystąpienia wiosennej korekty, silnej aprecjacji polskiej waluty, jaka miała miejsce w styczniu. Dobre wciąż pozostają jednak średnioterminowe perspektywy złotego. Dlatego wciąż jest szansa na spadek dolara do 3 zł, a euro do 4 zł w tym roku.