Główny Urząd Statystyczny opublikował wczoraj dane, z których wynikało, że w Polsce wyraźnie widać spadek odsetka osób żyjących w skrajnym ubóstwie. W 2016r. takie osoby stanowiły 4,9% społeczeństwa, czyli o 1,6 punktu procentowego mniej niż w roku 2015 (6,5%). W największym stopniu poprawę widać wśród rodzin wielodzietnych. Odsetek tych żyjących w skrajnym ubóstwie zmalał w ciągu roku z 17% do 10%.

Zmalała również grupa zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym. W tym przypadku udało się zredukować ją o 1,5 p. p. do poziomu 21,9%. Wciąż daje to jednak aż 8 mln 200 tys. osób będących w bardzo w trudnej sytuacji materialnej.

Okazuje się jednak, że poprawa sytuacji Polaków jest najwyraźniej ściśle związana z rządowym programem dopłat do każdego drugiego i kolejnego dziecka, ponieważ ograniczenie ubóstwa zaobserwowano głównie wśród beneficjentów 500+, natomiast w innych grupach odnotowano jego wzrost.

Wzrost odsetka gospodarstw domowych żyjących w skrajnym ubóstwie lub nim zagrożonych dotyczył trzech grup społecznych. Chodziło o osoby samotne, o osoby samotne z dzieckiem oraz o pary z jednym dzieckiem.

Wśród samotnych osób dorosłych, odsetek zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym skoczył na przestrzeni roku o 1,4 p. p. do poziomu 32,2%. W przypadku samotnych rodziców zwyżka wyniosła 4,1% i w ubiegłym roku zagrożenie takie dotyczyło aż 47,3% takich osób. Wśród par z jednym dzieckiem wzrost wyniósł 0,6 p. p., co daje 16,2% takich ludzi.

Eksperci zwracają jednak uwagę na fakt, że nie we wszystkich przypadkach rodziny rzeczywiście potrzebowały dodatkowego wsparcia od państwa, a jednocześnie wciąż żyją rodziny, którym 500+ nie przysługuje, mimo że ich sytuacja materialna jest bardzo zła. To natomiast skłania do dyskusji na temat tego, czy program Rodzina 500+ w obecnej formie rzeczywiście jest tak skuteczny, jak zakładali to jego pomysłodawcy.