Bezrobotni, którzy ukończyli 55 lat znajdują się w wyjątkowo trudnej sytuacji na rynku pracy. Firmy nie chcą ich zatrudniać z kilku powodów. Przede wszystkim obawiają się ich niższej produktywności. Nie mają więc większych szans na stanowiskach, w których liczy się siła, szybki czas reakcji, ale też w tych, w których trzeba nauczyć się wielu nowych rzeczy. Jeśli zatem mają szanse na zatrudnienie, to głównie w wyuczonym zawodzie, ponieważ w takiej pracy zwykle mają już spore doświadczenie.

Pracodawcy nie mają ochoty przyjmować osób w tym wieku także dlatego, że zwykle słabiej orientują się one w nowinkach, szczególnie tych technologicznych. Oczywiście, istnieje opcja przyuczenia ich do pewnych profesji, lecz zakłada się, że nie poradzą sobie z nimi tak dobrze, jak osoby młodsze. Paradoksalnie, na niekorzyść osób po pięćdziesiątce przemawiają też tzw. pakiety osłonowe, które miały ich chronić, a jednak szkodzą.

Pakiety osłonowe zabraniają zwalniania pracownika, jeśli do emerytury zabraknie mu mniej niż 4 lata. Pracodawcy wolą więc zwolnić go zawczasu, by później przez 4 lata nie być zmuszonymi do zatrudniania go nawet, gdy nie będą zadowoleni z jego pracy. Do tego dochodzi jeszcze fakt, że osoby w tym wieku mają zwykle ustabilizowaną sytuację osobistą, rodzinną i dlatego nie wyrażają zbyt dużej gotowości do wyjazdów i przeprowadzek, a niska mobilność bywa sporą wadą.

Jak donosi „Dziennik Gazeta Prawna”, pod koniec 2014r. w pośredniakach zarejestrowanych było ok. 84 tysiące osób w wieku min. 60 lat. Nie da się ukryć, że większość z nich nie ma już szansy na zatrudnienie. Co gorsza, podczas gdy w innych grupach wiekowych odsetek bezrobotnych spada, to akurat w grupie najstarszych osób wzrósł on aż o 15% w ciągu samego tylko minionego roku. Tendencja wzrostowa najprawdopodobniej utrzyma się też w tym roku.