Na początku bieżącego roku można było mieć nadzieję, iż Europa najgorsze ma już za sobą. Dużym sukcesem zakończyły się operacje LTRO przeprowadzone przez EBC. Zaproponowanie bankom długoterminowych pożyczek pomogło obniżyć premie na rynkach obligacji i dało nadzieję, iż przysłowiowy kurek z finansowaniem nie zostanie przykręcony sektorowi prywatnemu. Dodatkowo dane makroekonomiczne zaskoczyły pozytywnie – szczególnie niemiecki przemysł okazywał symptomy ożywienia.

Ta poprawa nastąpiła akurat w momencie, kiedy strefa potrzebowała jej najbardziej – przed kumulacją refinansowania długu przez największe kraje. Jednak kolejne miesiące przyniosły już rozczarowania. Marcowe indeksy PMI były już alarmująco słabe (o czym wielokrotnie pisaliśmy, łącząc to zagrożenie ze spowalniającą chińską gospodarką), zaś kwietniowe odczyty potwierdziły obawy – niemiecki indeks PMI dla przemysłu cofnął się trzeci raz z rzędu i jest najniżej od połowy 2009 roku.

Zdecydowana reakcja rynku na europejskich indeksach akcji wydaje się w pełni uzasadniona. Gorsze perspektywy makroekonomiczne oznaczają większe ryzyko kolejnych kłopotów fiskalnych w strefie euro, co pokazują zresztą premie na rynku długu (dla Hiszpanii i Włoch łącznie najwyższe od pierwszej połowy listopada). Dziwić może brak zdecydowanej reakcji na rynku walut. Być może część inwestorów liczy na osłabienie dolara po jutrzejszym posiedzeniu Fed.