Centrum Badania Opinii Społecznej sprawdziło stopień tolerancyjności Polaków. Wypadliśmy w nim całkiem nieźle. Aż 91% pytanych nie widzi problemu w tym, by ich bliskim sąsiadem była osoba innej rasy lub/i innej narodowości. Zdecydowanie najbardziej obawiamy się natomiast, że blisko nas mogliby mieszkać członkowie sekty. Takie osoby wzbudzają niepokój u 62% respondentów.

Chociaż rasa i narodowość dla większości z nas nie mają znaczenia, to jednak nieco bardziej zwracamy uwagę na wyznanie. Mniej, bo 88% zaakceptowałoby inne wyznanie sąsiada. Może to nieco dziwić, ale problemem większym niż odmienna rasa czy narodowość okazuje się samotność, wiek i brak samodzielności. Starszego, niesamodzielnego, a zarazem samotnego sąsiada akceptowałoby 87% pytanych. Zapewne wynika to z obaw o to, że taka osoba potrzebowałaby wsparcia sąsiadów większego, niż ma to miejsce w przeciętnych sytuacjach.

Raczej chcielibyśmy żyć z sąsiadami w zgodzie, darząc się wzajemnie sympatią, więc wolimy, gdy są to osoby o poglądach podobnych do naszych. Niemniej jednak, 84% spośród nas nie miałoby nic przeciwko temu, by naszym sąsiadem był ktoś o radykalnych poglądach, zupełnie sprzecznych z naszymi własnymi.

Gorzej jest w przypadku orientacji seksualnej, aczkolwiek wciąż 77% ankietowanym nie przeszkadza homoseksualista żyjący w bliski sąsiedztwie. Tylko 57% Polaków akceptowałoby sąsiedztwo prostytutki. 54% byłoby w stanie pogodzić się z mieszkającą w sąsiedztwie osobą chorą psychicznie.

Warto jednak podkreślić, że obawy związane z sąsiedztwem konkretnych osób wiążą się w sporym stopniu z płcią respondentów. Kobiety najbardziej obawiają się wspomnianych już członków sekt, aczkolwiek nieprzychylnie podchodzą również do osób z zaburzeniami psychicznymi oraz prostytutek. W przypadku mężczyzn najgorzej oceniane jest sąsiedztwo osób o odmiennej orientacji oraz ludzi o skrajnie odmiennych poglądach.