Albania to jeden z tych krajów, które starają się o akcesję do Unii Europejskiej. Chociaż ich ambicje są spore, to jednak muszą liczyć się z tym, że jeżeli rzeczywiście uda im się przekonać jednostki unijne do przyjęcia Albanii, to będzie ona najbiedniejszym państwem w całej Wspólnocie.

O tym, że Albania byłaby najbiedniejszym krajem świadczą twarde dane. Okazuje się bowiem, że dochód przypadający na jednego mieszkańca Albanii to równowartość zaledwie 30% przeciętnego dochodu per capita liczonego w całej Wspólnocie. Nie da się zatem ukryć, że w razie przyłączenia kraju do UE, znalazłby się on na końcu pod względem jakości życia mieszkańców, ale też pod względem ogólnej kondycji gospodarczej.

Mimo wszystko, zgodnie z zapowiedziami, w ostatni piątek unijni przywódcy mieli zatwierdzi decyzję ministrów ds. europejskich, którzy uznali, że Albanii należy dać szansę i warto nadać jej status unijnego kandydata. Warto zaznaczyć, że kraj ten starał się o możliwość kandydowania do akcesji aż przez 5 lat.

Słabą sytuację Albanii potwierdzają również dane Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Okazuje się, że PKB tego kraju ma wynieść w 2014r. niecałe 13,9% podczas, gdy w całej UE niższe PKB będzie miała tylko Malta, która jednak jest znacznie mniejsza od Albanii. Na Malcie żyje tylko 400 tysięcy osób podczas, gdy Albania liczy sobie 2,8 mln obywateli.

Dalsze dane wskazują, że w całym bieżącym roku przeciętny dochód jednego Albańczyka to ledwie 4999 dolarów, natomiast w najbiedniejszym obecnie kraju UE, czyli Bułgarii jest to aż 7600 dolarów. Zatrważająca jest różnica między dochodami Albańczyków a najbogatszych w UE – Luksemburczyków. Przeciętny obywatel Luksemburga zarabia rocznie ok. 116 tysięcy dolarów, co oznacza, że to Albańczyk musiałby na roczną pensję Luksemburczyka pracować… 23 lata!

Czy w takim razie Albania w ogóle byłaby w stanie poradzić sobie w UE? To trudne pytanie, ponieważ sytuacja tego kraju byłaby początkowo fatalna. Ciężko wyobrazić sobie, jak Albańczycy mogliby wprowadzać zmiany i przyspieszać rozwój swojej gospodarki, skoro do tej pory nie była w stanie polepszyć swoich wyników. Z drugiej jednak strony, może właśnie impuls, jakim są zobowiązania wobec jednostek unijnych pozwoliłyby Albańczykom ratować swoją ojczyznę?