Gazeta powołuje się na dane z Rzeszowa, gdzie tylko 5% ubiegających się o zasiłek dla bezrobotnych go nie otrzymuje. Z kolei w Łodzi co trzecia osoba bez pracy nie dostaje zasiłku. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest fakt, iż regulacje dotyczące przyznawania świadczeń obywatelom wracającym z pracy za granicą ociera się o anarchię prawną.

Osoba starająca się o zasiłek dla bezrobotnych musi przekonać urzędników, że w czasie pobytu za granicą centrum interesów życiowych nadal miała w Polsce. Odnosi się do tego art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009 roku.

W tym celu opetent wypełnia w wojewódzkim urzędzie pracy oświadczenie, w którym wskazuje, jak często przyjeżdżał do kraju, gdy przebywał za granicą. Rozpisuje się również na temat ewentualnej pomocy udzielanej rodzinie. Ponadto podaje adres zamieszkania w państwie unijnym oraz to, czy miał własne mieszkanie, czy je wynajmował; a także po co wyjechał za granicę i czy miał zamiar zostać tam na stałe. Inna cześć formularza dotyczy przede wszystkim spraw bezrobotnego w Polsce. Podaje on m.in. czy ma tu mieszkanie i czy z podatków rozliczał się w kraju.

Informacje te mogą pomóc zainteresowanemu w zdobyciu zasiłku lub przyczynić się do zaprzepaszczenia szans na jego uzyskanie. "Dziennik Gazeta Prawa" podkreśla, że wszystko to zależy od urzędów. Jedne przy tym samym stanie faktycznym przyznają zasiłek, a inne nie.

Urząd ma prawo sprawdzić prawdziwość podanych przez petenta danych – np. żądając aktu notarialnego nieruchomości. Za fałszywe dane w oświadczeniu grożą nawet trzy lata więzienia.